Drukarnik™ вылучае b-варыянты і пазабазавае.
Ці дапушчальна правяраць ТСБМ-1984 па правілах-2010?

чакан¹, -а, мужчынскі род
  1. Штэмпель для выбівання відарысаў на паверхні металічных вырабаў (манет, медалёў і пад.).
  2. Адбітак відарыса на паверхні металічнага вырабу; чаканка (у 2 знач.).
  3. Інструмент у выглядзе зубіла з тупым ці закругленым канцом, якім робяць чаканку (у 1 знач.).
  4. Старажытная зброя ў выглядзе доўгага дзяржання з насаджаным на яго завостраным з абуха малатком. У верхнім памяшканні было ціха, праз вузкія вокны лілося пыльнае святло. На сценах віселі старыя чаканы, двухручныя мячы, кальчугі. ← Уладзімір Караткевіч.
чакан², -а, мужчынскі род
  Птушка сямейства драздовых з чорным або чорна-бурым апярэннем галавы.

❌

чакан

гэта

— штэмпель для выбівання відарысаў; адбітак відарыса; інструмент; зброя

назоўнік
мужчынскі род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
2-е скланенне

праскланяць слова чакан
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон	адзіночны лік множны лік
Назоўны хто? што?	чака́н мн. чака́ны
Родны каго? чаго?	чака́на мн. чака́наў
Давальны каму? чаму?	чака́ну мн. чака́нам
Вінавальны каго? што?	чака́н мн. чака́ны
Творны кім? чым?	чака́нам мн. чака́намі
Месны у кім? у чым?	чака́не мн. чака́нах
Клічная форма	— мн. —

28 гадоў.
Дзіцячыя спадзяванні: уласны дом, машына, кватэра, муж, двое дзяцей, бацькі на маім забеспячэнні.
Рэчаіснасць: купіла прыкалдэсны ражок для абутку.

Слова чакан (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

Беларуска-рускі слоўнік, трохтомнік (2012)
Вялікі слоўнік беларускай мовы: арфаграфія, акцэнтуацыя, парадыгматыка (2012)
Граматычны слоўнік назоўніка (2008)
Слоўнік беларускай мовы (2012)
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (1996)
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы, пяцітомнік (1977-1984)

назоўнік чакан — у родным, давальным, творным і месным склоне

чакан

Навігатар

Мемчыкі