ў
і
чужасло́ў — назоўнік чужаўла́ддзе — назоўнік
канцэпт

чужасць

гэта

назоўнік
жаночы род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
3-е скланенне

праскланяць слова чужасць
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон адзіночны лік
множны лік
Назоўны
хто? што?		 чу́жасць

мн.  чу́жасці
Родны
каго? чаго?		 чу́жасці

мн.  чу́жасцяў, чу́жасцей
Давальны
каму? чаму?		 чу́жасці

мн.  чу́жасцям
Вінавальны
каго? што?		 чу́жасць

мн.  чу́жасці
Творны
кім? чым?		 чу́жасцю

мн.  чу́жасцямі
Месны
у кім? у чым?		 чу́жасці

мн.  чу́жасцях
Клічная форма —

мн.  —

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

Многа дзяцей — многа клопату, але і радасці шмат.
З дзеткамі гора, а без дзетак удвое.


Без літары А можна скласці толькі 11% ад усіх слоў.

аааачмурэннааая моваааа

čužasć — беларуская лацінка

Слова чужасць (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

назоўнік чужасць — у родным, давальным, творным і месным склоне

дзе паставіць націск у слове чужаўладдзе + часціна мовы

выпадковае

спецпошук

правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0


› чужаро́днасць (12)

(9) варо́жасць ‹

› чужаро́дны (9)

(7) ду́жасць ‹

› чужасло́ў (8)

(9) няду́жасць ‹

› чужаўла́ддзе (11)

(7) ры́жасць ‹

› чужа́цкасць (10)

(11) сарамя́жасць ‹

› чужа́цкі (7)

(12) нехлямя́жасць ‹


Мемчыкі

трохмоўны цэннік

Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.

брыдота