Drukarnik™ вылучае b-варыянты і пазабазавае.
Ці дапушчальна правяраць ТСБМ-1984 па правілах-2010?

 шлейф, -а, мужчынскі род
  1. Доўгі падол жаночай сукенкі, які цягнецца ззаду. Яна [Міхаліна], напрыклад, запрасіла Мсціслава на заручыны: — Будзеце трымаць корд жаніха, — ласкава схіліла галаву. — Або мой шлейф. ← Уладзімір Караткевіч. Я ведаў, што Таня любіць апранаць на сябе што-небудзь незвычайнае, каб валаклося ўслед, як шлейф, па падлозе. ← Барыс Сачанка. // пераноснае значэнне След, паласа ў паветры, на вадзе і пад. ад руху чаго-н. Дарога злёгку пыліла, за машынай слаўся рэдзенькі белаваты шлейф, які адносіла на зялёныя палеткі. ← Алесь Асіпенка. З-за павароту вынырнуў цеплаход на падводных крылах. Ён, шустра завярнуўшы, адкінуў на бераг пеністы шлейф. ← Леанід Гаўрылкін.
  2. Тое, што і валакуша (у 2 знач.). Выраўноўванне глебы шлейфам.
  3. У геалогіі — паласа адкладанняў, якая ахінае ніжнюю частку якога-н. узгорка, узвышша.
   [Ням. Schleife.]