назоўнік
мужчынскі род
уласны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
2-е скланенне
праскланяць слова Каран
як правільна пісаць і куды ставіць націск
склон | адзіночны лік множны лік |
---|---|
Назоўны хто? што? |
Кара́н мн. — |
Родны каго? чаго? |
Кара́на мн. — |
Давальны каму? чаму? |
Кара́ну мн. — |
Вінавальны каго? што? |
Кара́н мн. — |
Творны кім? чым? |
Кара́нам мн. — |
Месны у кім? у чым? |
Кара́не мн. — |
Клічная форма | — мн. — |
Часам я проста хачу, каб хтосьці мяне абняў і сказаў: «Я ведаю, цяжка. Але ўсё будзе добра. Вось табе шакаладка і 6 мільёнаў долараў».
Karan — беларуская лацінка
Слова Каран (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:
назоўнік Каран — у родным, давальным, творным і месным склоне
дзе паставіць націск у слове Караткевіч + часціна мовы
правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0
› караме́льчына (12)
(8) карбара́н ‹
› карамжа́ты (9)
(5) вара́н ‹
› карамза́ты (9)
(7) ме́гаран ‹
› каранава́льны (12)
(7) Алкара́н ‹
› каранава́нне (11)
(11) гексахлара́н ‹
› каранава́ны (10)
(9) катамара́н ‹
Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.
Шклянка — для вады. Кантовая шклянка — гранёный стакан.
Конаўка — металічная пасудзіна з ручкай для піцця вады.
Кубак — невялікая, звычайна з ручкай, пасудзіна з гліны ці фарфору для піцця (па-польску філіжанка). У ВКЛ казалі не фарфоравы, а парцалянавы кубак. Аднаразовы кубачак — одноразовый стаканчик.
Келіх — вялікая, звычайна высокая чарка для віна.
Чара — пасудзіна для піцця віна (паэтычнае слова).
Куфель, кухаль — бакал для піва. (?) куфаль
Чарка — невялікая шклянка, прызначаная для піцця спіртных напіткаў (стопка).
Кілішак — чарка на ножцы («міні-келіх»).