Drukarnik™ вылучае b-варыянты і пазабазавае.
Ці дапушчальна правяраць ТСБМ-1984 па правілах-2010?

баранчык, -а, мужчынскі род
  1. Маленькі баран, ягня.
  2. размоўнае слова Тое, што і бакас. І моўкнуць птушкі ў цёмным лесе; Баранчык божы ў паднябессі Бляе маркотна над балотам. ← Якуб Колас. Ведаеш, што гэта за птушка? Баранчык — бакасова мянушка. ← Максім Лужанін.
  3. толькі мн. (баранчыкі, -аў). Невялікія пеністыя хвалі на вадзе. Праз паўгадзіны ўжо не было сумнення, што будзе бура. Трывожна забегалі баранчыкі, вецер зрабіўся парывісты і ўвесь час змяняўся. ← Янка Маўр. // толькі мн. (баранчыкі, -аў). Невялікія кучаравыя воблакі. Па небе плылі баранчыкі.
  4. Гайка з двума вушкамі, якую закручваюць рукамі.

❌

баранчык

гэта

— жывёліна

назоўнік
мужчынскі род
агульны, адушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
2-е скланенне

праскланяць слова баранчык
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон	адзіночны лік множны лік
Назоўны хто? што?	бара́нчык мн. бара́нчыкі
Родны каго? чаго?	бара́нчыка мн. бара́нчыкаў
Давальны каму? чаму?	бара́нчыку мн. бара́нчыкам
Вінавальны каго? што?	бара́нчыка мн. бара́нчыкаў
Творны кім? чым?	бара́нчыкам мн. бара́нчыкамі
Месны у кім? у чым?	бара́нчыку мн. бара́нчыках
Клічная форма	— мн. —

Слова баранчык (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

Беларуска-рускі слоўнік, трохтомнік (2012)
Вялікі слоўнік беларускай мовы: арфаграфія, акцэнтуацыя, парадыгматыка (2012)
Граматычны слоўнік назоўніка (2008)
Слоўнік беларускай мовы (2012)
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (1996)
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы, пяцітомнік (1977-1984)

назоўнік баранчык — у родным, давальным, творным і месным склоне

баранчык

Навігатар

Мемчыкі