STARNIK
STARNIK
| склон | адзіночны лік
ж. — жаночы род м. — мужчынскі род н. — ніякі род множны лік |
|---|---|
| Назоўны хто? што? |
ж.
расчу́леная
м. расчу́лены н. расчу́ленае мн. расчу́леныя |
| Родны каго? чаго? |
ж.
расчу́ленай, расчу́ленае
м. расчу́ленага н. расчу́ленага мн. расчу́леных |
| Давальны каму? чаму? |
ж.
расчу́ленай
м. расчу́ленаму н. расчу́ленаму мн. расчу́леным |
| Вінавальны каго? што? |
ж.
расчу́леную
м. расчу́лены (неадуш.), расчу́ленага (адуш.) н. расчу́ленае мн. расчу́леныя (неадуш.), расчу́леных (адуш.) |
| Творны кім? чым? |
ж.
расчу́ленай, расчу́ленаю
м. расчу́леным н. расчу́леным мн. расчу́ленымі |
| Месны у кім? у чым? |
ж.
расчу́ленай
м. расчу́леным н. расчу́леным мн. расчу́леных |
скарбніца
як скура́т на агні́ (круціцца, выкручвацца) — даказваць сваю непрычыннасць, невінаватасць у якой-н. справе, звычайна нядобрай, выгароджваць сябе; празмерна, залішне выкручвацца
— Скарнік, ты, несумнеўна, самы нікчэмны слоўнік з усіх, пра якія я чуў.
— Але вы пра мяне чулі.
rasčulieny — беларуская лацінка
Слова расчулены (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:
дзе паставіць націск у слове расчуты + часціна мовы
правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0
› расчу́ленасць (12)
(9) прачу́лены ‹
› расчуле́нне (10)
(8) адчу́лены ‹
› расчу́ленне (10)
(8) адчу́лены ‹
› расчу́ліцца (10)
(8) вы́чулены ‹
› расчу́ліць (9)
(8) вы́чулены ‹
› расчу́льванне (12)
(9) знячу́лены ‹
Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.
