ў
і
вінці́ць — дзеяслоў Вінцу́к — назоўнік
канцэпт

вінцо

гэта

назоўнік
ніякі род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
2-е скланенне

праскланяць слова вінцо
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон адзіночны лік
множны лік
Назоўны
хто? што?
вінцо́

мн. 
Родны
каго? чаго?
вінца́

мн. 
Давальны
каму? чаму?
вінцу́

мн. 
Вінавальны
каго? што?
вінцо́

мн. 
Творны
кім? чым?
вінцо́м

мн. 
Месны
у кім? у чым?
вінцы́

мн. 
Клічная форма

мн. 

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

Не памогуць і чары, як каму хто не да пары.


— Слухай, давай заўтра сустрэнемся, вып'ем вінца, пабалакаем…
— Ты ляснуўся? Давай сёння!


vinco — беларуская лацінка

Слова вінцо (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

назоўнік вінцо — у родным, давальным, творным і месным склоне

дзе паставіць націск у слове вінчэстар + часціна мовы

выпадковае

спецпошук

правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0


віну́ць (6)

(5) хо-хо́

ві́нцік (6)

(4) яйцо́

вінці́ць (7)

(7) пісямцо́

Вінцу́к (6)

(5) сянцо́

Вінцэ́нт (7)

(6) азярцо́

вінчэ́стар (9)

(5) жытцо́


Мемчыкі

трохмоўны цэннік

Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.

шэдэўр