ў
і
ві́р — назоўнік ві́ра — выклічнік
канцэпт

віра

гэта

назоўнік
жаночы род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
1-е скланенне

праскланяць слова віра
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон адзіночны лік
множны лік
Назоўны
хто? што?		 ві́ра

мн.  ві́ры
Родны
каго? чаго?		 ві́ры

мн.  ві́р
Давальны
каму? чаму?		 ві́ры

мн.  ві́рам
Вінавальны
каго? што?		 ві́ру

мн.  ві́ры
Творны
кім? чым?		 ві́рай, ві́раю

мн.  ві́рамі
Месны
у кім? у чым?		 ві́ры

мн.  ві́рах
Клічная форма —

мн.  —

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

Кепскае адразу відаць, а добрае ўбачыць трэба.


Ніколі не шукай сваіх аднакласнікаў у інтэрнэтах, не трэба.


vira — беларуская лацінка

Слова віра (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

назоўнік віра — у родным, давальным, творным і месным склоне

дзе паставіць націск у слове віраванка + часціна мовы

выпадковае

спецпошук

правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0


› вінье́тка (8)

(10) удзесяцё́ра ‹

› віпрато́кс (9)

(7) сеньё́ра ‹

› ві́р (3)

(7) сіньё́ра ‹

› вірава́начны (11)

(8) прасвіра́ ‹

› вірава́нка (9)

(8) про́свіра ‹

› вірава́нне (9)

(7) Эльві́ра ‹


Мемчыкі

трохмоўны цэннік

Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.

класціся