Drukarnik™ вылучае b-варыянты і пазабазавае.
Ці дапушчальна правяраць ТСБМ-1984 па правілах-2010?

вужака, -і, ДМ -жацы, жаночы род
  1. размоўнае слова Агульная назва паўзуноў з доўгім гнуткім целам без ног; змяя.
  2. пераноснае значэнне Пра ліхога, каварнага чалавека. Хіба ён [ляснічы] літасць сэрца мае? Ужо двух у службу запрагае: Адзін на рыбу — той у адборку.. Няма на іх, вужак, паморку. ← Якуб Колас.
  3. у знач. прыслоўе вужакай. Звіваючыся, выгінаючыся. Рэчка Случ.. вужакай выкручвалася паміж пералескаў. ← часопіс «Маладосць».
  •••
  Віцца вужакай гл. віцца.

❌

вужака

гэта

назоўнік
жаночы род
агульны, адушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
1-е скланенне

праскланяць слова вужака
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон	адзіночны лік множны лік
Назоўны хто? што?	вужа́ка мн. вужа́кі
Родны каго? чаго?	вужа́кі мн. вужа́к
Давальны каму? чаму?	вужа́цы мн. вужа́кам
Вінавальны каго? што?	вужа́ку мн. вужа́к
Творны кім? чым?	вужа́кай, вужа́каю мн. вужа́камі
Месны у кім? у чым?	вужа́цы мн. вужа́ках
Клічная форма	— мн. —

скарбніца

кадук яго ведае — нічога невядома (пра каго‑, што‑н.)
кадук з ім = хай, няхай будзе так

халера з ёй / чорт з табой
ліха з вамі / пярун з імі

Слова вужака (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

Беларуска-рускі слоўнік, трохтомнік (2012)
Вялікі слоўнік беларускай мовы: арфаграфія, акцэнтуацыя, парадыгматыка (2012)
Граматычны слоўнік назоўніка (2008)
Слоўнік беларускай мовы (2012)
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (1996)
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы, пяцітомнік (1977-1984)

назоўнік вужака — у родным, давальным, творным і месным склоне

вужака

Навігатар

Мемчыкі