ў
і
даўніма́ць — дзеяслоў да́ўніцца — дзеяслоў
канцэпт

даўніна

гэта

назоўнік
жаночы род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
1-е скланенне

праскланяць слова даўніна
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон адзіночны лік
множны лік
Назоўны
хто? што?		 даўніна́

мн.  —
Родны
каго? чаго?		 даўніны́

мн.  —
Давальны
каму? чаму?		 даўніне́

мн.  —
Вінавальны
каго? што?		 даўніну́

мн.  —
Творны
кім? чым?		 даўніно́й, даўніно́ю

мн.  —
Месны
у кім? у чым?		 даўніне́

мн.  —
Клічная форма —

мн.  —

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

На Бога спадзявайся, але і сам старайся.
Божа памажы, але й сам падбяжы (але і сам не ляжы).
Працуй, нябожа, то і Бог паможа.

нябожа — ласкавы або спачувальны зварот да малодшага па гадах

«Не рушыць даўніны, не ўводзіць навізны», — сказала бабуля і выкінула навюткі ўнукаў iMac.


daŭnina — беларуская лацінка

Слова даўніна (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

назоўнік даўніна — у родным, давальным, творным і месным склоне

дзе паставіць націск у слове даўсталёўка + часціна мовы

выпадковае

спецпошук

правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0


› даўніверсітэ́цкі (15)

(7) цясні́на ‹

› даўніма́цца (10)

(9) калатні́на ‹

› даўніма́ць (9)

(9) палатні́на ‹

› да́ўніцца (8)

(7) раўні́на ‹

› да́ўніць (7)

(7) раўніна́ ‹

› да́ўнішні (8)

(8) драўні́на ‹


Мемчыкі

трохмоўны цэннік

Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.

няма грошай - хоча грошы