ў
і
дзё́рты — дзеепрыметнік дзё́ўбала — назоўнік
канцэпт

дзёру

гэта
«даць (задаць) дзёру»

назоўнік
мужчынскі род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
2-е скланенне

праскланяць слова дзёру
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон адзіночны лік
множны лік
Назоўны
хто? што?
дзё́р

мн.  дзё́ры
Родны
каго? чаго?
дзё́ру

мн.  дзё́раў
Давальны
каму? чаму?
дзё́ру

мн.  дзё́рам
Вінавальны
каго? што?
дзё́р

мн.  дзё́ры
Творны
кім? чым?
дзё́рам

мн.  дзё́рамі
Месны
у кім? у чым?
дзё́ры

мн.  дзё́рах
Клічная форма

мн. 

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

Даўней было раўней.

Прыказкі і прымаўкі ў дзвюх кнігах (1976)

— Зося, чаму вы пачалі граць на піяніна?
— У мяне са скрыпкі піва падала…

дык вось чаму ў слоўніках трапляецца фартэп'яна праз апостраф

dzioru — беларуская лацінка

Слова дзёру (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

назоўнік дзёру — у родным, давальным, творным і месным склоне

дзе паставіць націск у слове дзерць + часціна мовы

выпадковае

спецпошук

правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0


дзё́рты (6)

(8) празме́ру

дзё́рты (6)

(7) няўме́ру

дзё́рты (6)

(6) Ма́серу

дзё́ўбала (8)

(5) дво́ру

дзё́ўбанне (9)

(5) уго́ру

дзё́ўбаны (8)

(7) знапо́ру


Мемчыкі

трохмоўны цэннік

Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.

як пазбавіцца пустэчы ў душы