ў
і
дружы́на — назоўнік дружы́нніца — назоўнік
канцэпт

дружыннік

гэта

назоўнік
мужчынскі род
агульны, адушаўлёны, асабовы
не скарачэнне
2-е скланенне

праскланяць слова дружыннік
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон адзіночны лік
множны лік
Назоўны
хто? што?		 дружы́ннік

мн.  дружы́ннікі
Родны
каго? чаго?		 дружы́нніка

мн.  дружы́ннікаў
Давальны
каму? чаму?		 дружы́нніку

мн.  дружы́ннікам
Вінавальны
каго? што?		 дружы́нніка

мн.  дружы́ннікаў
Творны
кім? чым?		 дружы́ннікам

мн.  дружы́ннікамі
Месны
у кім? у чым?		 дружы́нніку

мн.  дружы́нніках
Клічная форма —

мн.  —

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

як вол да карэ́ты — зусім не (прыйсціся да чаго-н.); пра таго, хто аказаўся недарэчным у нейкіх абставінах


— Што ты за жонка? Я ад ранку галодны хаджу!
— Чаго ходзіш? Сядзь!

Каб не сядзець без грошай, я лёг.

družynnik — беларуская лацінка

Слова дружыннік (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

назоўнік дружыннік — у родным, давальным, творным і месным склоне

дзе паставіць націск у слове дружынніца + часціна мовы

выпадковае

спецпошук

правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0


› дружо́к (6)

(8) пяру́ннік ‹

› дружы́лавіцкі (12)

(8) тыту́ннік ‹

› дружы́на (7)

(7) ажы́ннік ‹

› дружы́нніца (10)

(12) сандружы́ннік ‹

› дружы́нны (8)

(10) магазы́ннік ‹

› дружы́ць (7)

(11) аўтаспы́ннік ‹


Мемчыкі

трохмоўны цэннік

Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.

давай інструкцыю пачытаем