ў
і
ду́дачны — прыметнік дудзе́лка — назоўнік
канцэпт

дуддзё

гэта

назоўнік
ніякі род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
2-е скланенне

праскланяць слова дуддзё
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон адзіночны лік
множны лік
Назоўны
хто? што?
дуддзё́

мн. 
Родны
каго? чаго?
дуддзя́

мн. 
Давальны
каму? чаму?
дуддзю́

мн. 
Вінавальны
каго? што?
дуддзё́

мн. 
Творны
кім? чым?
дуддзём

мн. 
Месны
у кім? у чым?
дуддзі́

мн. 
Клічная форма

мн. 

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

каліва — пра самую малую колькасць чаго-н.; трошкі, крыху
ні каліва — ніколькі, ані
адны слёзы — а) бяда, гора; б) вельмі мала


У цябе раскошнае жыццё, ты цудоўна бавіш час, табе весела, у вачах шчасце — а гэта, аказваецца, алкагалізм.


duddzio — беларуская лацінка

Слова дуддзё (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

назоўнік дуддзё — у родным, давальным, творным і месным склоне

дзе паставіць націск у слове дудзелка + часціна мовы

выпадковае

спецпошук

правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0


дуда́рык (7)

(8) афіцар'ё́

ду́дачка (7)

(6) звяр'ё́

ду́дачны (7)

(6) жарабё́

дудзе́лка (8)

(6) суддзё́

дудзе́нне (8)

(5) рыззё́

дудзе́ць (7)

(5) муміё́


Мемчыкі

трохмоўны цэннік

Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.

з мяне даволі