ў
і
духо́цце — назоўнік ду́цік — назоўнік
канцэпт

дуцік

гэта
— той, хто дуецца, крыўдзіцца на каго-небудзь

назоўнік
мужчынскі род
агульны, адушаўлёны, асабовы
не скарачэнне
2-е скланенне

праскланяць слова дуцік
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон адзіночны лік
множны лік
Назоўны
хто? што?
ду́цік

мн.  ду́цікі
Родны
каго? чаго?
ду́ціка

мн.  ду́цікаў
Давальны
каму? чаму?
ду́ціку

мн.  ду́цікам
Вінавальны
каго? што?
ду́ціка

мн.  ду́цікаў
Творны
кім? чым?
ду́цікам

мн.  ду́цікамі
Месны
у кім? у чым?
ду́ціку

мн.  ду́ціках
Клічная форма

мн. 

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

Які салавей, такая і песня.


Цяжка, калі ты слабы да выпіўкі і адначасова слабы піток.


ducik — беларуская лацінка

Слова дуцік (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

назоўнік дуцік — у родным, давальным, творным і месным склоне

дзе паставіць націск у слове дуцік + часціна мовы

выпадковае

спецпошук

правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0


духо́ўніцтва (11)

(7) хля́сцік

духо́ўны (7)

(5) буці́к

духо́цце (7)

(6) жгу́цік

ду́цца (5)

(7) наду́цік

ду́ць (4)

(5) лу́цік

ду́чка (5)

(7) хаму́цік


Мемчыкі

трохмоўны цэннік

Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.

монстр у ягоным доме