дымакур

гэта

назоўнік
мужчынскі род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
2-е скланенне

праскланяць слова дымакур
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон	адзіночны лік множны лік
Назоўны хто? што?	дымаку́р мн. дымаку́ры
Родны каго? чаго?	дымаку́ра мн. дымаку́раў
Давальны каму? чаму?	дымаку́ру мн. дымаку́рам
Вінавальны каго? што?	дымаку́р мн. дымаку́ры
Творны кім? чым?	дымаку́рам мн. дымаку́рамі
Месны у кім? у чым?	дымаку́ры мн. дымаку́рах
Клічная форма	— мн. —

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

прочкі — пакіданне на некаторы час сваёй хаты, сям'і з прычыны нязгоды, неладоў
ісці ў прочкі — сыходзіць з дому, не ўжыўшыся з мужам або жонкай
сабрацца (пайсці) у прочкі — звычайна пайсці ад мужа; пакінуць сям’ю, сваю хату з прычыны неладоў

— Тата, чаму гэтыя людзі называюць цябе расістам?
— Гэта не людзі, сынку.

dymakur — беларуская лацінка

Слова дымакур (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках: