ў
і
дэдукцы́йны — прыметнік дэдуцы́равацца — дзеяслоў
канцэпт

дэдукцыя

гэта

назоўнік
жаночы род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
1-е скланенне

праскланяць слова дэдукцыя
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон адзіночны лік
множны лік
Назоўны
хто? што?
дэду́кцыя

мн.  дэду́кцыі
Родны
каго? чаго?
дэду́кцыі

мн.  дэду́кцый
Давальны
каму? чаму?
дэду́кцыі

мн.  дэду́кцыям
Вінавальны
каго? што?
дэду́кцыю

мн.  дэду́кцыі
Творны
кім? чым?
дэду́кцыяй, дэду́кцыяю

мн.  дэду́кцыямі
Месны
у кім? у чым?
дэду́кцыі

мн.  дэду́кцыях
Клічная форма

мн. 

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

Конь на чатырох нагах — і то спатыкаецца.

Прыказка.

Настаўніца правярала сачыненні і плакала: цяпер яна ведала, як правесці лета, але ўзрост ужо не той.


dedukcyja — беларуская лацінка

Слова дэдукцыя (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

назоўнік дэдукцыя — у родным, давальным, творным і месным склоне

дзе паставіць націск у слове дэдыкацыя + часціна мовы

выпадковае

спецпошук

правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0


дэдукты́ўны (10)

(12) самаінду́кцыя

дэдукцы́йна (10)

(14) узаемаіндукцыя

дэдукцы́йны (10)

(11) трансду́кцыя

дэдуцы́равацца (13)

(8) рэду́кцыя

дэдуцы́раваць (12)

(10) абстру́кцыя

дэдуцы́раваць (12)

(11) канстру́кцыя


Мемчыкі

трохмоўны цэннік

Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.

крыніца маладосці