ў
і
дэнудацы́йны — прыметнік дэнці́н — назоўнік
канцэпт

дэнудацыя

гэта

назоўнік
жаночы род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
1-е скланенне

праскланяць слова дэнудацыя
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон адзіночны лік
множны лік
Назоўны
хто? што?
дэнуда́цыя

мн.  дэнуда́цыі
Родны
каго? чаго?
дэнуда́цыі

мн.  дэнуда́цый
Давальны
каму? чаму?
дэнуда́цыі

мн.  дэнуда́цыям
Вінавальны
каго? што?
дэнуда́цыю

мн.  дэнуда́цыі
Творны
кім? чым?
дэнуда́цыяй, дэнуда́цыяю

мн.  дэнуда́цыямі
Месны
у кім? у чым?
дэнуда́цыі

мн.  дэнуда́цыях
Клічная форма

мн. 

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

Не гадуючы малога, не будзеш мець і вялікае.


Жыхары Балі націск ставяць на і.

Запомні, а то забудзеш.

denudacyja — беларуская лацінка

Слова дэнудацыя (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

назоўнік дэнудацыя — у родным, давальным, творным і месным склоне

дзе паставіць націск у слове дэнцін + часціна мовы

выпадковае

спецпошук

правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0


дэнудава́ны (10)

(16) самарэкаменда́цыя

дэнудава́ны (10)

(8) фунда́цыя

дэнудацы́йны (11)

(10) рэтарда́цыя

дэнці́н (6)

(9) эксуда́цыя

дэпазі́т (7)

(11) трансудацыя

дэпазі́тар (9)

(12) транссуда́цыя


Мемчыкі

трохмоўны цэннік

Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.

уздзейнічае на плосказямельнікаў