STARNIK
STARNIK
назоўнік
ніякі род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
2-е скланенне
праскланяць слова загумоўванне
як правільна пісаць і куды ставіць націск
| склон | адзіночны лік множны лік |
|---|---|
| Назоўны хто? што? |
загумо́ўванне мн. загумо́ўванні |
| Родны каго? чаго? |
загумо́ўвання мн. загумо́ўванняў |
| Давальны каму? чаму? |
загумо́ўванню мн. загумо́ўванням |
| Вінавальны каго? што? |
загумо́ўванне мн. загумо́ўванні |
| Творны кім? чым? |
загумо́ўваннем мн. загумо́ўваннямі |
| Месны у кім? у чым? |
загумо́ўванні мн. загумо́ўваннях |
| Клічная форма | — мн. — |
скарбніца
на Гарадзеншчыне казалі:
філюта ‘залішне свавольны, гарэзлівы, лоўкі, шустры’ (польск. filut ‘свавольнік, круцель, гарэза, прайдзісвет’)
Бачыш канапу — хочацца паляжаць. Бачыш піва — хочацца выпіць. Бачыш ежу — хочацца есці. Скажыце, што не так з працай?
zahumoŭvannie — беларуская лацінка
Слова загумоўванне (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:
назоўнік загумоўванне — у родным, давальным, творным і месным склоне
дзе паставіць націск у слове загусанне + часціна мовы
правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0
› загуля́ць (8)
(15) перафармо́ўванне ‹
› загуме́нне (9)
(13) адфармо́ўванне ‹
› загуме́нны (9)
(14) расфармо́ўванне ‹
› загундо́сіць (11)
(13) прагумо́ўванне ‹
› загурча́ць (9)
(12) абгумо́ўванне ‹
› загурчэ́ць (9)
(13) падсумо́ўванне ‹
Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.
