Drukarnik™ вылучае b-варыянты і пазабазавае.
Ці дапушчальна правяраць ТСБМ-1984 па правілах-2010?

заімка, -і, ДМ -мцы; Родны склон мн. -мак; жаночы род
1. гістарычны тэрмін Заняцце, захоп свабоднага ўчастка зямлі пры першапачатковым засяленні мясцовасці, а таксама ўчастак, заняты такім чынам. Ёсць пасёлак на поўначы «Зімка». Давялося мне там зімаваць, у тайзе раскарчоўваць заімку, Ставіць хату, бярвенне часаць. ← Мікола Хведаровіч.
2. Невялікі пасёлак або асобная сядзіба за межамі асноўнага паселішча на Урале і ў Сібіры. Гляджу на леташнія здымкі, Што крышку палінялі без пары, І ўспамінаю дальнія заімкі, І астравы, і плёсы Усуры. ← Сяргей Грахоўскі.

❌

заімка

гэта

назоўнік
жаночы род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
1-е скланенне

праскланяць слова заімка
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон	адзіночны лік множны лік
Назоўны хто? што?	заі́мка мн. заі́мкі
Родны каго? чаго?	заі́мкі мн. заі́мак
Давальны каму? чаму?	заі́мцы мн. заі́мкам
Вінавальны каго? што?	заі́мку мн. заі́мкі
Творны кім? чым?	заі́мкай, заі́мкаю мн. заі́мкамі
Месны у кім? у чым?	заі́мцы мн. заі́мках
Клічная форма	— мн. —

скарбніца

Хочаш ісці хутка — ідзі адзін. Хочаш ісці далёка — ідзіце разам.
If you want to go fast, go alone. If you want to go far, go together.

афрыканская прыказка

Слова заімка (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

Беларуска-рускі слоўнік, трохтомнік (2012)
Вялікі слоўнік беларускай мовы: арфаграфія, акцэнтуацыя, парадыгматыка (2012)
Граматычны слоўнік назоўніка (2008)
Слоўнік беларускай мовы (2012)
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (1996)
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы, пяцітомнік (1977-1984)

назоўнік заімка — у родным, давальным, творным і месным склоне

заімка

Навігатар

Мемчыкі