ў
і
а́драсны — прыметнік адраста́ць — дзеяслоў
канцэпт

адрастанне

гэта

назоўнік
ніякі род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
2-е скланенне

праскланяць слова адрастанне
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон адзіночны лік
множны лік
Назоўны
хто? што?
адраста́нне

мн.  адраста́нні
Родны
каго? чаго?
адраста́ння

мн.  адраста́нняў
Давальны
каму? чаму?
адраста́нню

мн.  адраста́нням
Вінавальны
каго? што?
адраста́нне

мн.  адраста́нні
Творны
кім? чым?
адраста́ннем

мн.  адраста́ннямі
Месны
у кім? у чым?
адраста́нні

мн.  адраста́ннях
Клічная форма

мн. 

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

нарадзіцца пад шчаслівай зоркай — тое, што і нарадзіцца ў сарочцы
нарадзіцца ў сарочцы — тое, што і нарадзіцца пад шчаслівай зоркай

(вось так трэба слоўнікі пісаць)
ну ладна: гэта быць удачлівым, шчаслівым ва ўсім

— Скажыце, калі я пайду па гэтай вуліцы, там будзе вакзал?
— Ведаеце, ён там будзе, нават калі вы туды не пойдзеце.


adrastannie — беларуская лацінка

Слова адрастанне (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

назоўнік адрастанне — у родным, давальным, творным і месным склоне

дзе паставіць націск у слове адратаванне + часціна мовы

выпадковае

спецпошук

правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0


а́драсна-по́шукавы (16)

(11) прараста́нне

а́драснасць (10)

(13) непрараста́нне

а́драсны (7)

(10) абраста́нне

адраста́ць (9)

(11) надраста́нне

адрасці́ (7)

(11) падраста́нне

адрасці́ць (9)

(9) зраста́нне


Мемчыкі

трохмоўны цэннік

Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.

шлях