назоўнік
жаночы род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
1-е скланенне
праскланяць слова ізабара
як правільна пісаць і куды ставіць націск
склон | адзіночны лік множны лік |
---|---|
Назоўны хто? што? |
ізаба́ра мн. ізаба́ры |
Родны каго? чаго? |
ізаба́ры мн. ізаба́р |
Давальны каму? чаму? |
ізаба́ры мн. ізаба́рам |
Вінавальны каго? што? |
ізаба́ру мн. ізаба́ры |
Творны кім? чым? |
ізаба́рай, ізаба́раю мн. ізаба́рамі |
Месны у кім? у чым? |
ізаба́ры мн. ізаба́рах |
Клічная форма | — мн. — |
скарбніца
Чужое ўзяць — сваё згубіць.
Не бяры чужога: аддасі сваё.
Ты па чужое, а чорт па тваё.
Вельмі добра, што вы паслухалі доктара і нарэшце пачалі рабіць сабе ўколы. Вельмі дрэнна, што гэта гераін.
izabara — беларуская лацінка
Слова ізабара (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:
назоўнік ізабара — у родным, давальным, творным і месным склоне
дзе паставіць націск у слове ізабата + часціна мовы
правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0
› ізаа́нта (7)
(3) а́ра ‹
› ізаасмі́я (8)
(9) раздаба́ра ‹
› ізаба́за (7)
(9) раздаба́ра ‹
› ізаба́рна-ізатэрмі́чны (20)
(8) капіба́ра ‹
› ізаба́рны (8)
(6) Гева́ра ‹
› ізабары́чны (10)
(11) ружоватвара ‹
Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.
Геральдыка Беларусі ад нейрасеткі: Барысаў