кальчужка

гэта

назоўнік
жаночы род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
1-е скланенне

праскланяць слова кальчужка
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон	адзіночны лік множны лік
Назоўны хто? што?	кальчу́жка мн. кальчу́жкі
Родны каго? чаго?	кальчу́жкі мн. кальчу́жак
Давальны каму? чаму?	кальчу́жцы мн. кальчу́жкам
Вінавальны каго? што?	кальчу́жку мн. кальчу́жкі
Творны кім? чым?	кальчу́жкай, кальчу́жкаю мн. кальчу́жкамі
Месны у кім? у чым?	кальчу́жцы мн. кальчу́жках
Клічная форма	— мн. —

Слова кальчужка (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

Беларуска-рускі слоўнік, трохтомнік (2012)
Вялікі слоўнік беларускай мовы: арфаграфія, акцэнтуацыя, парадыгматыка (2012)
Граматычны слоўнік назоўніка (2008)
Слоўнік беларускай мовы (2012)
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (1996)
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы, пяцітомнік (1977-1984)

назоўнік кальчужка — у родным, давальным, творным і месным склоне

Навігатар

Мемчыкі

Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.

Шклянка — для вады (кантовая шклянка — гранёный стакан).
Конаўка — металічная пасудзіна з ручкай для піцця вады.
Кубак — невялікая, звычайна з ручкай, пасудзіна з гліны ці фарфору для піцця (па-польску філіжанка). У ВКЛ казалі не фарфоравы, а парцалянавы кубак.
Келіх — вялікая, звычайна высокая чарка для віна.
Чара — пасудзіна для піцця віна (паэтычнае слова).
Куфель і кухаль — бакал для піва.
Чарка, стопка — невялікая шклянка, часта на ножцы (кілішак), прызначаная для піцця спіртных напіткаў. Шкляначка-адбіраначка, абдзіралачка.