STARNIK
STARNIK
назоўнік
жаночы род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
скарачэнне
1-е скланенне
праскланяць слова канфабуляцыя
як правільна пісаць і куды ставіць націск
| склон | адзіночны лік множны лік |
|---|---|
| Назоўны хто? што? |
канфабуля́цыя мн. канфабуля́цыі |
| Родны каго? чаго? |
канфабуля́цыі мн. канфабуля́цый, канфабуля́цыяў |
| Давальны каму? чаму? |
канфабуля́цыі мн. канфабуля́цыям |
| Вінавальны каго? што? |
канфабуля́цыю мн. канфабуля́цыі |
| Творны кім? чым? |
канфабуля́цыяй, канфабуля́цыяю мн. канфабуля́цыямі |
| Месны у кім? у чым? |
канфабуля́цыі мн. канфабуля́цыях |
| Клічная форма | — мн. — |
скарбніца
на вуснах мёд, а ў (на) сэрцы лёд у каго — хто-н. знешне ветлівы, далікатны, а спадцішка прычыняе шкоду, непрыемнасці
— Ты мяне чуеш?
— Чую. Але не слухаю.
kanfabuliacyja — беларуская лацінка
Слова канфабуляцыя (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:
назоўнік канфабуляцыя — у родным, давальным, творным і месным склоне
дзе паставіць націск у слове канфайнмент + часціна мовы
правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0
› кану́рка (7)
(16) тэлерэтрансля́цыя ‹
› кану́фер (7)
(9) вабуляцыя ‹
› ка́нуць (6)
(9) табуля́цыя ‹
› канфа́йнмент (11)
(8) авуля́цыя ‹
› канфака́льнасць (14)
(10) каагуля́цыя ‹
› канфака́льны (11)
(18) дыятэрмакаагуля́цыя ‹
Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.
