Drukarnik™ вылучае b-варыянты і пазабазавае.
Ці дапушчальна правяраць ТСБМ-1984 па правілах-2010?

крэсла, -а, ніякі род
  1. Прадмет мэблі, звычайна са спінкай, прызначаны для сядзення аднаго чалавека. Венскае крэсла. ▪ Вялікая гасціная была ўстаўлена добрым дзесяткам крэслаў вакол круглага стала. ← Мікола Ваданосаў. // Такі прадмет мэблі з мяккай абіўкай і ручкамі-падлакотнікамі. [Дзяўчына] падышла пад акно, зірнула на двор і толькі тады вярнулася і села ў мяккае крэсла каля канапы. ← Рыгор Мурашка.
  2. пераноснае значэнне; звычайна з азначэннем. размоўнае слова Месца работы, пасада. Заняць міністэрскае крэсла. ▪ Летась залічыў у штат жонку майго лепшага сябра Радзівонава — раскрытыкавалі так, што ледзь у крэсле ўтрымаўся. ← Лявон Вірня.
  •••
  Крэсла-ложак — раскладное крэсла, якое можна выкарыстоўваць у якасці ложка.

❌

крэсла

гэта

назоўнік
ніякі род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
2-е скланенне

праскланяць слова крэсла
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон	адзіночны лік множны лік
Назоўны хто? што?	крэ́сла мн. крэ́слы
Родны каго? чаго?	крэ́сла мн. крэ́слаў, крэ́сел
Давальны каму? чаму?	крэ́слу мн. крэ́слам
Вінавальны каго? што?	крэ́сла мн. крэ́слы
Творны кім? чым?	крэ́слам мн. крэ́сламі
Месны у кім? у чым?	крэ́сле мн. крэ́слах
Клічная форма	— мн. —

Слова крэсла (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

Беларуска-рускі слоўнік, трохтомнік (2012)
Вялікі слоўнік беларускай мовы: арфаграфія, акцэнтуацыя, парадыгматыка (2012)
Граматычны слоўнік назоўніка (2008)
Слоўнік беларускай мовы (2012)
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (1996)
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы, пяцітомнік (1977-1984)

назоўнік крэсла — у родным, давальным, творным і месным склоне

крэсла

Навігатар

Мемчыкі