Drukarnik™ вылучае b-варыянты і пазабазавае.
Ці дапушчальна правяраць ТСБМ-1984 па правілах-2010?

аліва, -ы, жаночы род
  1. Вечназялёнае паўднёвае дрэва сямейства маслінавых; масліна. Дык няхай гучыць над светам слова, Слова гневу ходзіць па зямлі, Каб пад сонцам цвіў мой край сасновы І алівы вашыя цвілі!.. ← Міхась Рудкоўскі.
  2. Ядомы плод гэтага дрэва.
  3. Алей, атрыманы з яго пладоў.
  4. Змазачнае масла. [Пракоп:] Трактар каштуе вялікіх грошай: і сам ён дарагі, і бензін аплаціць трэба, аліву. ← Якуб Колас. У ваччу яшчэ стаялі высокія сцены, чорныя з жаўтаватым водлівам, машынная аліва на жалезных прэнтах і калёсах. ← Кузьма Чорны.
   [Лац. oliva.]

❌

аліва

гэта

назоўнік
жаночы род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
1-е скланенне

праскланяць слова аліва
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон	адзіночны лік множны лік
Назоўны хто? што?	алі́ва мн. алі́вы
Родны каго? чаго?	алі́вы мн. алі́ў
Давальны каму? чаму?	алі́ве мн. алі́вам
Вінавальны каго? што?	алі́ву мн. алі́вы
Творны кім? чым?	алі́вай, алі́ваю мн. алі́вамі
Месны у кім? у чым?	алі́ве мн. алі́вах
Клічная форма	— мн. —

Калі мне не падабаюцца алівы — я іх не ем. Я не заходжу да аліў на старонку, не цікаўлюся іхным жыццём і не абмяркоўваю гэтыя сраныя алівы.

І я зусім зараз не пра алівы.

Слова аліва (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

Беларуска-рускі слоўнік, трохтомнік (2012)
Вялікі слоўнік беларускай мовы: арфаграфія, акцэнтуацыя, парадыгматыка (2012)
Граматычны слоўнік назоўніка (2008)
Слоўнік беларускай мовы (2012)
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (1996)
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы, пяцітомнік (1977-1984)

назоўнік аліва — у родным, давальным, творным і месным склоне

аліва

Навігатар

Мемчыкі