Drukarnik™ вылучае b-варыянты і пазабазавае.
Ці дапушчальна правяраць ТСБМ-1984 па правілах-2010?

лом¹, -а, мужчынскі род
  Завостраная з аднаго ці з двух канцоў металічная палка, якой разбіваюць, ломяць што-н. цвёрдае. Узнімаючы цяжкі лом, [Галаўнёў] гахкаў і з сілаў апускаў яго ў мёрзлую зямлю, намерваючыся адвярнуць вялікую скібу. ← Пятро Дудо. Пасля работы — з лапатамі і ламамі людзі ішлі на суботнікі. ← Алена Васілевіч.
лом², -у, мужчынскі род, зборны назоўнік
  1. Ломаныя ці прыгодныя толькі для перапрацоўкі (пераважна металічныя) прадметы. Поезд быў надарваны, і новенькія варожыя танкі былі звалены пад адхон грубай жалезнага лому. ← Усевалад Краўчанка.
  2. Тое, што і ламачча (у 1 знач.). Каля печы .. стаялі кашы з бульбаю, ляжала бярэма насечанага дробна і звязанага перавяслам лому. ← Кузьма Чорны.

❌

лом

гэта

— інструмент

назоўнік
мужчынскі род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
2-е скланенне

праскланяць слова лом
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон	адзіночны лік множны лік
Назоўны хто? што?	ло́м мн. ламы́, (2, 3, 4) ло́мы
Родны каго? чаго?	ло́ма мн. ламо́ў
Давальны каму? чаму?	ло́му мн. лама́м
Вінавальны каго? што?	ло́м мн. ламы́, (2, 3, 4) ло́мы
Творны кім? чым?	ло́мам мн. лама́мі
Месны у кім? у чым?	ло́ме мн. лама́х
Клічная форма	— мн. —

Слова лом (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

Беларуска-рускі слоўнік, трохтомнік (2012)
Вялікі слоўнік беларускай мовы: арфаграфія, акцэнтуацыя, парадыгматыка (2012)
Граматычны слоўнік назоўніка (2008)
Слоўнік беларускай мовы (2012)
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (1996)
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы, пяцітомнік (1977-1984)

назоўнік лом — у родным, давальным, творным і месным склоне

лом

Навігатар

Мемчыкі