Drukarnik™ вылучае b-варыянты і пазабазавае.
Ці дапушчальна правяраць ТСБМ-1984 па правілах-2010?

манера, -ы, жаночы род
  1. Спосаб дзеяння, прыём. Тое, што мы завём подзвігам, — для.. [М. Багдановіча] натуральная манера мысліць і жыць. ← Міхась Стральцоў. Такая манера запытання па меншай меры сведчыла аб непавазе да асобы войта, і, па-другое, мела ў сабе як бы характар допыту. ← Якуб Колас. // Звычка, прывычка. — Што за манера з госцем праз зачыненыя дзверы размаўляць? ← Іван Новікаў.
  2. Сукупнасць прыёмаў, характэрных рыс творчасці. Пісьменнік [К. Чорны] прынёс у літаратуру свае тэмы, арыгінальную манеру пісьма. ← Максім Лужанін.
  3. толькі мн. (манеры, -пер). Знешнія формы паводзін, спосаб трымацца. Перада мной сядзеў сімпатычны інтэлігентны чалавек.. Непасрэдныя і сяброўскія манеры гэтага чалавека выклікалі мяне да шчырасці. ← Аляксей Карпюк. [Язэп] чалавек спрытны, адзеты на гарадскі лад, манеры ў яго, як у пана. ← Якуб Колас.

❌

манера

гэта

назоўнік
жаночы род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
1-е скланенне

праскланяць слова манера
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон	адзіночны лік множны лік
Назоўны хто? што?	мане́ра мн. мане́ры
Родны каго? чаго?	мане́ры мн. мане́р
Давальны каму? чаму?	мане́ры мн. мане́рам
Вінавальны каго? што?	мане́ру мн. мане́ры
Творны кім? чым?	мане́рай, мане́раю мн. мане́рамі
Месны у кім? у чым?	мане́ры мн. мане́рах
Клічная форма	— мн. —

Слова манера (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

Беларуска-рускі слоўнік, трохтомнік (2012)
Вялікі слоўнік беларускай мовы: арфаграфія, акцэнтуацыя, парадыгматыка (2012)
Граматычны слоўнік назоўніка (2008)
Слоўнік беларускай мовы (2012)
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (1996)
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы, пяцітомнік (1977-1984)

назоўнік манера — у родным, давальным, творным і месным склоне

манера

Навігатар

Мемчыкі