мімулус

гэта

назоўнік
мужчынскі род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
2-е скланенне

праскланяць слова мімулус
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон	адзіночны лік множны лік
Назоўны хто? што?	мі́мулус мн. мі́мулусы
Родны каго? чаго?	мі́мулусу мн. мі́мулусаў
Давальны каму? чаму?	мі́мулусу мн. мі́мулусам
Вінавальны каго? што?	мі́мулус мн. мі́мулусы
Творны кім? чым?	мі́мулусам мн. мі́мулусамі
Месны у кім? у чым?	мі́мулусе мн. мі́мулусах
Клічная форма	— мн. —

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

мянці́ць — што, чым і без дапаўнення — гаварыць многа і без толку, гаварыць бязглуздзіцу; трапацца, лапатаць
мянта́шка — пра таго, хто многа і без толку гаворыць; трапло (пераноснае значэнне)

Языкі быццам з прывязі пазрываліся і мянцілі немаведама што. (Сабаленка)

— Скажыце, калі ласка, колькі часу?
— Магу толькі прыблізна.
— Давайце.
— Кайназой.

mimulus — беларуская лацінка

Слова мімулус (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках: