намаўка

гэта

назоўнік
жаночы род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
1-е скланенне

праскланяць слова намаўка
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон	адзіночны лік множны лік
Назоўны хто? што?	на́маўка мн. на́маўкі
Родны каго? чаго?	на́маўкі мн. на́мавак
Давальны каму? чаму?	на́маўцы мн. на́маўкам
Вінавальны каго? што?	на́маўку мн. на́маўкі
Творны кім? чым?	на́маўкай, на́маўкаю мн. на́маўкамі
Месны у кім? у чым?	на́маўцы мн. на́маўках
Клічная форма	— мн. —

Слова намаўка (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

Беларуска-рускі слоўнік, трохтомнік (2012)
Вялікі слоўнік беларускай мовы: арфаграфія, акцэнтуацыя, парадыгматыка (2012)
Граматычны слоўнік назоўніка (2008)
Слоўнік беларускай мовы (2012)
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (1996)
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы, пяцітомнік (1977-1984)

назоўнік намаўка — у родным, давальным, творным і месным склоне

Навігатар

Мемчыкі

Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.

Шклянка — для вады (кантовая шклянка — гранёный стакан).
Конаўка — металічная пасудзіна з ручкай для піцця вады.
Кубак — невялікая, звычайна з ручкай, пасудзіна з гліны ці фарфору для піцця (па-польску філіжанка). У ВКЛ казалі не фарфоравы, а парцалянавы кубак.
Келіх — вялікая, звычайна высокая чарка для віна.
Чара — пасудзіна для піцця віна (паэтычнае слова).
Куфель і кухаль — бакал для піва.
Чарка, стопка — невялікая шклянка, часта на ножцы (кілішак), прызначаная для піцця спіртных напіткаў. Шкляначка-адбіраначка, абдзіралачка.