Drukarnik™ вылучае b-варыянты і пазабазавае.
Ці дапушчальна правяраць ТСБМ-1984 па правілах-2010?

 неба, -а; мн. нябёсы, нябёс і нябёсаў; ніякі род
  1. Атмасфера, якая відна з зямлі — прастора ў форме купала, скляпення. Туман растаў, угары завіднелася шэрае, з сінімі прагалінамі, неба. ← Іван Мележ. Нягорача свеціць сонца і далёка відаць спакойная сінь далёкіх нябёс. ← Янка Скрыган. // толькі адзіночны лік Сусветная прастора, якая акружае зямлю. Карта горкага неба.
  2. Па рэлігійных уяўленнях — месца, прастора, дзе знаходзяцца бог, анёлы, святыя і пад. // Боскія, вышэйшыя сілы. Хай бараніць цябе неба! ← Янка Маўр.
  •••
  Аж небу горача (стане, будзе і пад.) гл. горача.
  Вісець паміж небам і зямлёй гл. вісець.
  Зоркі з неба хапаць гл. хапаць.
  Капціць неба гл. капціць.
  Манна з неба не сыплецца гл. манна.
  Быць на сёмым (дзевятым) небе гл. быць.
  Неба з аўчынку здалося — пра стан вельмі вялікага страху.
  Пад адкрытым небам — не ў памяшканні, на вольным паветры.
  Папасці (трапіць) пальцам у неба гл. папасці.
  Узнесці (усхваліць) да неба гл. узнесці.
  Як гром з яснага неба гл. гром.
  Як з неба зваліўся гл. зваліцца¹.
  Як неба ад зямлі — вельмі моцна, рэзка (адрознівацца і пад.).
  Як неба і зямля — нічога падобнага, поўная процілегласць.