STARNIK
STARNIK
назоўнік
ніякі род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
2-е скланенне
праскланяць слова пабуйненне
як правільна пісаць і куды ставіць націск
| склон | адзіночны лік множны лік |
|---|---|
| Назоўны хто? што? |
пабуйне́нне мн. пабуйне́нні |
| Родны каго? чаго? |
пабуйне́ння мн. пабуйне́нняў |
| Давальны каму? чаму? |
пабуйне́нню мн. пабуйне́нням |
| Вінавальны каго? што? |
пабуйне́нне мн. пабуйне́нні |
| Творны кім? чым? |
пабуйне́ннем мн. пабуйне́ннямі |
| Месны у кім? у чым? |
пабуйне́нні мн. пабуйне́ннях |
| Клічная форма | — мн. — |
скарбніца
Ад усіх бочак шпунт; пад усе бочкі шпунт — пра чалавека, якога калі трэба і калі не трэба пасылаюць выконваць розныя даручэнні, просьбы.
Польск. szpunt ад ням. spund.— А ты ведаеш, што Іван амбідэкстр?
— Хто?
— Іван.
pabujniennie — беларуская лацінка
Слова пабуйненне (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:
назоўнік пабуйненне — у родным, давальным, творным і месным склоне
дзе паставіць націск у слове пабулькванне + часціна мовы
правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0
› пабузава́ць (10)
(9) пасіне́нне ‹
› пабузі́ць (8)
(9) адхіненне ‹
› пабуйне́лы (9)
(10) прыхіне́нне ‹
› пабуйне́ць (9)
(11) разбуйне́нне ‹
› пабуйні́ць (9)
(10) узбуйне́нне ‹
› пабу́кацца (9)
(9) убуйне́нне ‹
Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.
