назоўнік
жаночы род
агульны, адушаўлёны, асабовы
не скарачэнне
1-е скланенне
праскланяць слова асобка
як правільна пісаць і куды ставіць націск
склон | адзіночны лік множны лік |
---|---|
Назоўны хто? што? |
асо́бка мн. асо́бкі |
Родны каго? чаго? |
асо́бкі мн. асо́бак |
Давальны каму? чаму? |
асо́бцы мн. асо́бкам |
Вінавальны каго? што? |
асо́бку мн. асо́бак |
Творны кім? чым? |
асо́бкай, асо́бкаю мн. асо́бкамі |
Месны у кім? у чым? |
асо́бцы мн. асо́бках |
Клічная форма | — мн. — |
скарбніца
Калі хлеб у возе, то няма бяды ў дарозе.
Знаходзьце час адпачываць, бо праца ёсць заўсёды, а жыццё мае ўласцівасць заканчвацца.
asobka — беларуская лацінка
Слова асобка (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:
назоўнік асобка — у родным, давальным, творным і месным склоне
дзе паставіць націск у слове асобнасць + часціна мовы
правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0
› асо́бісты (8)
(13) двухвантро́бка ‹
› асо́бісты (8)
(8) прыро́бка ‹
› асо́біцца (8)
(10) расцяро́бка ‹
› асо́бна (6)
(8) падсо́бка ‹
› асо́бна ад (9)
(8) юдафо́бка ‹
› асо́бнапялёсткава (16)
(10) англафо́бка ‹
Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.