Drukarnik™ вылучае b-варыянты і пазабазавае.
Ці дапушчальна правяраць ТСБМ-1984 па правілах-2010?

сабакар, -а, мужчынскі род
  1. Чалавек, які даглядае сабак у спецыяльным гадавальніку, у сабачніку.
  2. лаянкавае слова Той, хто ганяе, дражніць сабак. Прыбегла і мая ўстрывожаная маці... А як паглядзела, што мы вясёлыя і здаровыя, на цёплай печы грэемся, узрадавалася і кажа: — Дык няхай мо ў вас і начуе мой сабакар? ← Алесь Якімовіч.
  3. размоўнае слова Брахун, чалавек, які любіць лаяцца, гаворыць брыдкія словы. Тады ўзяўся ажаніць.. [Івана] купец з мястэчка, свінабой. От, сабакар і п'яніца, ды брахаць вельмі спрытны. ← Янка Брыль.

❌

сабакар

гэта

назоўнік
мужчынскі род
агульны, адушаўлёны, асабовы
не скарачэнне
2-е скланенне

праскланяць слова сабакар
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон	адзіночны лік множны лік
Назоўны хто? што?	сабака́р мн. сабакары́
Родны каго? чаго?	сабакара́ мн. сабакаро́ў
Давальны каму? чаму?	сабакару́ мн. сабакара́м
Вінавальны каго? што?	сабакара́ мн. сабакаро́ў
Творны кім? чым?	сабакаро́м мн. сабакара́мі
Месны у кім? у чым?	сабакару́ мн. сабакара́х
Клічная форма	— мн. —

скарбніца

абэ́лтух — неразумны, някемлівы чалавек (лаянкавае слова)

ёлуп, ёлупень, балды́к, абэ́лтус

Слова сабакар (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

Беларуска-рускі слоўнік, трохтомнік (2012)
Вялікі слоўнік беларускай мовы: арфаграфія, акцэнтуацыя, парадыгматыка (2012)
Граматычны слоўнік назоўніка (2008)
Слоўнік беларускай мовы (2012)
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (1996)
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы, пяцітомнік (1977-1984)

назоўнік сабакар — у родным, давальным, творным і месным склоне

сабакар

Навігатар

Мемчыкі