Drukarnik™ вылучае b-варыянты і пазабазавае.
Ці дапушчальна правяраць ТСБМ-1984 па правілах-2010?

сава, -ы; мн. совы, соў; жаночы род
  Драпежная начная птушка атрада соў, у якой вялікая круглая галава, вялікія вочы і кароткая загнутая дзюба. А дзесь з суседняй баравіны крычыць сава на ўсе лады. ← Якуб Колас. Пад Маладзечнам шмат лясоў: Там, у гушчары дрэў, Уночы чуцен рогат соў, Удзень — птушыны спеў. ← Пімен Панчанка.
  •••
  Бачыць саву смаленую гл. бачыць.
  Ці савой аб пень, ці пяём аб саву — гаворыцца, калі чыё-н. становішча мяняецца толькі на выгляд, а не па сутнасці. — Ці савой аб пень, ці пнём аб саву — усё адно, — рагоча Тоўсцік. ← Іван Навуменка.

❌

сава

гэта

назоўнік
жаночы род
агульны, адушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
1-е скланенне

праскланяць слова сава
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон	адзіночны лік множны лік
Назоўны хто? што?	сава́ мн. со́вы, (2, 3, 4) савы́
Родны каго? чаго?	савы́ мн. со́ў
Давальны каму? чаму?	саве́ мн. со́вам
Вінавальны каго? што?	саву́ мн. со́ў
Творны кім? чым?	саво́й, саво́ю мн. со́вамі
Месны у кім? у чым?	саве́ мн. со́вах
Клічная форма	— мн. —

Слова сава (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

Беларуска-рускі слоўнік, трохтомнік (2012)
Вялікі слоўнік беларускай мовы: арфаграфія, акцэнтуацыя, парадыгматыка (2012)
Граматычны слоўнік назоўніка (2008)
Слоўнік беларускай мовы (2012)
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (1996)
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы, пяцітомнік (1977-1984)

назоўнік сава — у родным, давальным, творным і месным склоне

сава

Навігатар

Мемчыкі