STARNIK
STARNIK
назоўнік
мужчынскі род
агульны, адушаўлёны, асабовы
не скарачэнне
2-е скланенне
праскланяць слова староннік
як правільна пісаць і куды ставіць націск
| склон | адзіночны лік множны лік |
|---|---|
| Назоўны хто? што? |
старо́ннік мн. старо́ннікі |
| Родны каго? чаго? |
старо́нніка мн. старо́ннікаў |
| Давальны каму? чаму? |
старо́нніку мн. старо́ннікам |
| Вінавальны каго? што? |
старо́нніка мн. старо́ннікаў |
| Творны кім? чым? |
старо́ннікам мн. старо́ннікамі |
| Месны у кім? у чым? |
старо́нніку мн. старо́нніках |
| Клічная форма | — мн. — |
скарбніца
Вось на свеце як бывае: хто працуе, той і мае.
Там рай, дзе родны край.
staronnik — беларуская лацінка
Слова староннік (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:
назоўнік староннік — у родным, давальным, творным і месным склоне
дзе паставіць націск у слове староста + часціна мовы
правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0
› старо́ннасць (11)
(7) аро́ннік ‹
› старо́нне (8)
(9) абаро́ннік ‹
› старо́нні (8)
(10) макаро́ннік ‹
› старо́нны (8)
(7) бро́ннік ‹
› старо́ста (8)
(9) патро́ннік ‹
› старо́ства (9)
(6) со́ннік ‹
Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.
