STARNIK
STARNIK
назоўнік
мужчынскі род
агульны, адушаўлёны, асабовы
не скарачэнне
1-е скланенне
праскланяць слова староста
як правільна пісаць і куды ставіць націск
| склон | адзіночны лік множны лік |
|---|---|
| Назоўны хто? што? |
старо́ста мн. старо́сты |
| Родны каго? чаго? |
старо́сты мн. старо́стаў |
| Давальны каму? чаму? |
старо́сту мн. старо́стам |
| Вінавальны каго? што? |
старо́сту мн. старо́стаў |
| Творны кім? чым? |
старо́стам мн. старо́стамі |
| Месны у кім? у чым? |
старо́сце мн. старо́стах |
| Клічная форма | — мн. — |
скарбніца
Кепскае адразу відаць, а добрае ўбачыць трэба.
У Вялікім Княстве Літоўскім і феадальнай Польшчы староста — гэта службовая асоба, якая ўзначальвала адміністрацыю павета або ваяводства. То-бок кіравала паветам.
starosta — беларуская лацінка
Слова староста (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:
назоўнік староста — у родным, давальным, творным і месным склоне
дзе паставіць націск у слове староства + часціна мовы
правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0
› старо́нні (8)
(8) ізако́ста ‹
› старо́ннік (9)
(10) дзевяно́ста ‹
› старо́нны (8)
(7) каро́ста ‹
› старо́ства (9)
(6) про́ста ‹
› старо́цце (8)
(6) про́ста ‹
› старпа́м (7)
(8) напро́ста ‹
Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.
