Drukarnik™ вылучае b-варыянты і пазабазавае.
Ці дапушчальна правяраць ТСБМ-1984 па правілах-2010?

стык, -у, мужчынскі род
1. Месца злучэння, сутыкнення двух канцоў, дзвюх частак чаго-н. Стык трубаправода. ▪ Пранёсся на поўнай хуткасці доўгі састаў, цяжка гружаныя вагоны не ляскочуць на стыках, а глуха грукаюць. ← Іван Навуменка. // Лінія сутыкнення, мяжа. На стыку дзвюх дарог. Стык дзвюх дывізій. ▪ На стыку пакошы з травой, дзе мы [касцы] пачынаем новую дзялянку, дзяўчаты сустракаюцца з намі. ← Янка Брыль. На стыку Нёмана і Лошы Цагляны млын стаяў здаўна. ← Анатоль Астрэйка.
2. спецыяльны тэрмін Тое, што і стыкаванне. Кароткі тэрмін заставаўся да прызначанага дня стыку ўкладак, шмат рабіць трэ было яшчэ. ← Хвядос Шынклер.

❌

стык

гэта

назоўнік
мужчынскі род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
2-е скланенне

праскланяць слова стык
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон	адзіночны лік множны лік
Назоўны хто? што?	сты́к мн. сты́кі
Родны каго? чаго?	сты́ку мн. сты́каў
Давальны каму? чаму?	сты́ку мн. сты́кам
Вінавальны каго? што?	сты́к мн. сты́кі
Творны кім? чым?	сты́кам мн. сты́камі
Месны у кім? у чым?	сты́ку мн. сты́ках
Клічная форма	— мн. —

кожны мованыцік («вы што, не можаце напісаць шаурма па-беларуску?») з цягам часу ператвараецца ў мованацыка («вы няправільна напісалі, ну якая шаварня?!»)

Слова стык (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

Беларуска-рускі слоўнік, трохтомнік (2012)
Вялікі слоўнік беларускай мовы: арфаграфія, акцэнтуацыя, парадыгматыка (2012)
Граматычны слоўнік назоўніка (2008)
Слоўнік беларускай мовы (2012)
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (1996)
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы, пяцітомнік (1977-1984)

назоўнік стык — у родным, давальным, творным і месным склоне

стык

Навігатар

Мемчыкі