ў
і
аўтака́ршчыца — назоўнік аўтакарэ́ктар — назоўнік
канцэпт

аўтакары

гэта

назоўнік
толькі множны лік
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
множналікавы

праскланяць слова аўтакары
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон адзіночны лік
множны лік
Назоўны
хто? што?		 —

мн.  аўтака́ры
Родны
каго? чаго?		 —

мн.  аўтака́раў
Давальны
каму? чаму?		 —

мн.  аўтака́рам
Вінавальны
каго? што?		 —

мн.  аўтака́ры
Творны
кім? чым?		 —

мн.  аўтака́рамі
Месны
у кім? у чым?		 —

мн.  аўтака́рах
Клічная форма —

мн.  —

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

як вол да карэ́ты — зусім не (прыйсціся да чаго-н.); пра таго, хто аказаўся недарэчным у нейкіх абставінах


На пытанне «чым вы зараз займаецеся?» можна адказваць «атрымліваем асалоду ад жыцця» / «жывём з асалодай».

купаемся ў хвалях жыцця і кайфуем

aŭtakary — беларуская лацінка

Слова аўтакары (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

назоўнік аўтакары — у родным, давальным, творным і месным склоне

дзе паставіць націск у слове аўтакарэктар + часціна мовы

выпадковае

спецпошук

правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0


› аўтака́рны (9)

(10) цёмна-ка́ры ‹

› аўтака́ршчык (11)

(14) жаўтава́та-ка́ры ‹

› аўтака́ршчыца (12)

(11) электрака́ры ‹

› аўтакарэ́ктар (12)

(6) Хі́лары ‹

› аўтакарэ́кцыя (12)

(9) кастама́ры ‹

› аўтакарэляцы́йны (15)

(5) чма́ры ‹


Мемчыкі

трохмоўны цэннік

Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.

пятка глядзіць