ў
і
указе́я — назоўнік ука́зны — прыметнік
канцэпт

указка

гэта

назоўнік
жаночы род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
1-е скланенне

праскланяць слова указка
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон адзіночны лік
множны лік
Назоўны
хто? што?
ука́зка

мн.  ука́зкі
Родны
каго? чаго?
ука́зкі

мн.  ука́зак
Давальны
каму? чаму?
ука́зцы

мн.  ука́зкам
Вінавальны
каго? што?
ука́зку

мн.  ука́зкі
Творны
кім? чым?
ука́зкай, ука́зкаю

мн.  ука́зкамі
Месны
у кім? у чым?
ука́зцы

мн.  ука́зках
Клічная форма

мн. 

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

Ад злосці баляць косці.


Бацька: Сынку, цябе ўсынавілі.
Сын: Што?! Я ведаў гэта! Я хачу сустрэцца са сваімі біялагічнымі бацькамі!
Бацька: Мы твае біялагічныя бацькі. Цяпер збірайся, новыя забяруць цябе праз 20 хвілін.


ukazka — беларуская лацінка

Слова указка (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

назоўнік указка — у родным, давальным, творным і месным склоне

дзе паставіць націск у слове указчык + часціна мовы

выпадковае

спецпошук

правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0


ука́звацца (9)

(8) падка́зка

ука́зваць (8)

(7) по́казка

указе́я (6)

(6) ска́зка

ука́зны (6)

(8) каўка́зка

ука́зчык (7)

(10) напаўка́зка

ука́зчыца (8)

(8) пры́казка


Мемчыкі

трохмоўны цэннік

Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.

курсы ігнаравання людзей