ў
і
ацвярджа́льны — прыметнік ацвярдзе́ласць — назоўнік
канцэпт

ацвярджэнне

гэта

назоўнік
ніякі род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
2-е скланенне

праскланяць слова ацвярджэнне
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон адзіночны лік
множны лік
Назоўны
хто? што?
ацвярджэ́нне

мн.  ацвярджэ́нні
Родны
каго? чаго?
ацвярджэ́ння

мн.  ацвярджэ́нняў
Давальны
каму? чаму?
ацвярджэ́нню

мн.  ацвярджэ́нням
Вінавальны
каго? што?
ацвярджэ́нне

мн.  ацвярджэ́нні
Творны
кім? чым?
ацвярджэ́ннем

мн.  ацвярджэ́ннямі
Месны
у кім? у чым?
ацвярджэ́нні

мн.  ацвярджэ́ннях
Клічная форма

мн. 

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

Хто дбае, той і мае.
Хто не дбае, той трасцу мае.


Часам я проста хачу, каб хтосьці мяне абняў і сказаў: «Я ведаю, цяжка. Але ўсё будзе добра. Вось табе шакаладка і 6 мільёнаў долараў».


acviardžennie — беларуская лацінка

Слова ацвярджэнне (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

назоўнік ацвярджэнне — у родным, давальным, творным і месным склоне

дзе паставіць націск у слове ацвярдзеласць + часціна мовы

выпадковае

спецпошук

правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0


ацвердзява́ць (12)

(9) фунджэ́нне

ацвярджа́льнік (13)

(11) пагарджэ́нне

ацвярджа́льны (12)

(10) цвярджэ́нне

ацвярдзе́ласць (13)

(12) зацвярджэ́нне

ацвярдзе́лы (10)

(16) самазацвярджэнне

ацвярдзе́нне (11)

(16) перазацвярджэ́нне


Мемчыкі

трохмоўны цэннік

Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.

памый мяне