Drukarnik™ вылучае b-варыянты і пазабазавае.
Ці дапушчальна правяраць ТСБМ-1984 па правілах-2010?

шчака, -і, ДМ шчацэ; мн. шчокі, шчок; жаночы род
  1. Частка твару ад скулы да ніжняй сківіцы.
  2. спецыяльны тэрмін Бакавая плоская частка паверхні чаго-н. (апарата, механізма, прадмета і пад.). Шчака сякеры. ▪ У печы, збоку за шчакой, стаяў маленькі гаршчэчак. ← Іван Пташнікаў.
  3. звычайна мн. (шчокі, шчок). Высокія крутыя скалістыя берагі ракі; высокія схілы цясніны. Рака тут заціснута ў абрывістых берагах-«шчоках». ← А. Гавеман.
  •••
  Уплятаць за абедзве шчакі гл. уплятаць.

❌

шчака

гэта

назоўнік
жаночы род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
1-е скланенне

праскланяць слова шчака
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон	адзіночны лік множны лік
Назоўны хто? што?	шчака́ мн. шчо́кі, (2, 3, 4) шчакі́
Родны каго? чаго?	шчакі́ мн. шчо́к
Давальны каму? чаму?	шчацэ́ мн. шчо́кам
Вінавальны каго? што?	шчаку́ мн. шчо́кі, (2, 3, 4) шчакі́
Творны кім? чым?	шчако́й, шчако́ю мн. шчо́камі
Месны у кім? у чым?	шчацэ́ мн. шчо́ках
Клічная форма	— мн. —

скарбніца

фат — пусты, пошлы чалавек, які любіць рысавацца, пазіраваць

параўн.: франт

Слова шчака (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

Беларуска-рускі слоўнік, трохтомнік (2012)
Вялікі слоўнік беларускай мовы: арфаграфія, акцэнтуацыя, парадыгматыка (2012)
Граматычны слоўнік назоўніка (2008)
Слоўнік беларускай мовы (2012)
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (1996)
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы, пяцітомнік (1977-1984)

назоўнік шчака — у родным, давальным, творным і месным склоне

шчака

Навігатар

Мемчыкі