ў
і
каралько́вы — прыметнік кара́льнасць — назоўнік
канцэпт

Каралькоў

у слоўніках не сустракаецца

гэта

назоўнік
мужчынскі род
уласны, адушаўлёны, асабовы
не скарачэнне
змешаны тып скланення

праскланяць слова Каралькоў
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон адзіночны лік
множны лік
Назоўны
хто? што?
Каралько́ў

мн.  Каралько́вы
Родны
каго? чаго?
Каралько́ва

мн.  Каралько́вых
Давальны
каму? чаму?
Каралько́ву

мн.  Каралько́вым
Вінавальны
каго? што?
Каралько́ва

мн.  Каралько́вых
Творны
кім? чым?
Каралько́вым

мн.  Каралько́вымі
Месны
у кім? у чым?
Каралько́ве, Каралько́ву

мн.  Каралько́вых
Клічная форма

мн. 

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

джгаць
1. Калоць, раніць джалам (пра насякомых); кусаць (пра змей). // Апякаць (пра крапіву, мароз).
2. Хутка ісці, бегчы; імчацца.


Гаспадыні на заметку. Папрасіць прабачэння ў гасцей за тое, што ў хаце не прыбрана, куды лягчэй, чым прыбрацца.


Karaĺkoŭ — беларуская лацінка

У СЛОЎНІКАХ НЯМА

назоўнік Каралькоў — у родным, давальным, творным і месным склоне

дзе паставіць націск у слове Каран + часціна мовы

выпадковае

спецпошук

правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0


каралі́нскі (10)

(8) барсуко́ў

каралі́т (7)

(7) пацуко́ў

каралько́вы (10)

(6) алько́ў

кара́льнасць (11)

(8) дзецюко́ў

кара́льны (8)

(11) паве́к-вяко́ў

кара́ля (6)

(6) дзяко́ў


Мемчыкі

трохмоўны цэннік

Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.

на літаратурнай беларускай мове