у слоўніках не сустракаецца
гэтаназоўнік
мужчынскі род
уласны, адушаўлёны, асабовы
не скарачэнне
змешаны тып скланення
праскланяць слова Каралькоў
як правільна пісаць і куды ставіць націск
склон | адзіночны лік множны лік |
---|---|
Назоўны хто? што? |
Каралько́ў мн. Каралько́вы |
Родны каго? чаго? |
Каралько́ва мн. Каралько́вых |
Давальны каму? чаму? |
Каралько́ву мн. Каралько́вым |
Вінавальны каго? што? |
Каралько́ва мн. Каралько́вых |
Творны кім? чым? |
Каралько́вым мн. Каралько́вымі |
Месны у кім? у чым? |
Каралько́ве, Каралько́ву мн. Каралько́вых |
Клічная форма | — мн. — |
скарбніца
джгаць
1. Калоць, раніць джалам (пра насякомых); кусаць (пра змей). // Апякаць (пра крапіву, мароз).
2. Хутка ісці, бегчы; імчацца.
Гаспадыні на заметку. Папрасіць прабачэння ў гасцей за тое, што ў хаце не прыбрана, куды лягчэй, чым прыбрацца.
Karaĺkoŭ — беларуская лацінка
У СЛОЎНІКАХ НЯМА
назоўнік Каралькоў — у родным, давальным, творным і месным склоне
дзе паставіць націск у слове Каран + часціна мовы
правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0
› каралі́нскі (10)
(8) барсуко́ў ‹
› каралі́т (7)
(7) пацуко́ў ‹
› каралько́вы (10)
(6) алько́ў ‹
› кара́льнасць (11)
(8) дзецюко́ў ‹
› кара́льны (8)
(11) паве́к-вяко́ў ‹
› кара́ля (6)
(6) дзяко́ў ‹
Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.