Порту

у слоўніках не сустракаецца

гэта

назоўнік
мужчынскі род
уласны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
нескланяльны

праскланяць слова Порту
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон	адзіночны лік множны лік
Назоўны хто? што?	По́рту мн. По́рту
Родны каго? чаго?	По́рту мн. По́рту
Давальны каму? чаму?	По́рту мн. По́рту
Вінавальны каго? што?	По́рту мн. По́рту
Творны кім? чым?	По́рту мн. По́рту
Месны у кім? у чым?	По́рту мн. По́рту
Клічная форма	— мн. —

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

Хто пытае, той не блудзіць, хто шукае, той знаходзіць.
Не шукаючы, не знойдзеш = Шукай, дык знойдзеш.
Пашукай, як трэба, і знойдзеш, што трэба.

Ну не могуць беларусы, каб нешта называлася адным словам. На кожны від вадкасці трэба па некалькі слоў: пасудзіна для вады (шклянка-конаўка-кварта-карэц), для віна (келіх-чара), для піва (куфель-кухаль), для гарэлкі (чарка-стопка-кілішак). І толькі каву ды гарбату п'юць з кубка.

мованацыкі: з філіжанкі!

Portu — беларуская лацінка

У СЛОЎНІКАХ НЯМА