STARNIK
STARNIK
назоўнік
жаночы род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
3-е скланенне
праскланяць слова абумоўленасць
як правільна пісаць і куды ставіць націск
| склон | адзіночны лік множны лік |
|---|---|
| Назоўны хто? што? |
абумо́ўленасць мн. абумо́ўленасці |
| Родны каго? чаго? |
абумо́ўленасці мн. абумо́ўленасцей, абумо́ўленасцяў |
| Давальны каму? чаму? |
абумо́ўленасці мн. абумо́ўленасцям |
| Вінавальны каго? што? |
абумо́ўленасць мн. абумо́ўленасці |
| Творны кім? чым? |
абумо́ўленасцю мн. абумо́ўленасцямі |
| Месны у кім? у чым? |
абумо́ўленасці мн. абумо́ўленасцях |
| Клічная форма | — мн. — |
скарбніца
кеміць — разумець, разбірацца, цяміць
цяміць — разумець сэнс падзей, гаворкі і пад.; разбірацца, кеміць
шалопаць — кумекаць, цяміць, разумець
— Паехалі да мяне, кіно паглядзім.
— Добрая ідэя. У мяне якраз даўно кіно не было.
abumoŭlienasć — беларуская лацінка
Слова абумоўленасць (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:
назоўнік абумоўленасць — у родным, давальным, творным і месным склоне
дзе паставіць націск у слове абуральнасць + часціна мовы
правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0
› абумаўляцца (11)
(14) недамо́ўленасць ‹
› абумо́віцца (10)
(11) змо́ўленасць ‹
› абумо́віць (9)
(11) умо́ўленасць ‹
› абумо́ўлены (10)
(19) узаемаабумо́ўленасць ‹
› абумо́ўлены (10)
(15) неабумо́ўленасць ‹
› абумо́ўлівацца (13)
(16) неўстано́ўленасць ‹
Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.
