ў
і
верблюдзянё́ — назоўнік ве́рбніца — назоўнік
канцэпт

верблюжатнік

у слоўніках не сустракаецца

гэта

назоўнік
мужчынскі род
агульны, адушаўлёны, асабовы
не скарачэнне
2-е скланенне

праскланяць слова верблюжатнік
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон адзіночны лік
множны лік
Назоўны
хто? што?		 верблюжатнік

мн.  верблюжатнікі
Родны
каго? чаго?		 верблюжатніка

мн.  верблюжатнікаў
Давальны
каму? чаму?		 верблюжатніку

мн.  верблюжатнікам
Вінавальны
каго? што?		 верблюжатніка

мн.  верблюжатнікаў
Творны
кім? чым?		 верблюжатнікам

мн.  верблюжатнікамі
Месны
у кім? у чым?		 верблюжатніку

мн.  верблюжатніках
Клічная форма —

мн.  —

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

Памаленьку, бо спінку зломіш.


— Аўсей, я адкрыю Вам тайну. Вы — тормаз!
— Якую?


vierbliužatnik — беларуская лацінка

У СЛОЎНІКАХ НЯМА

назоўнік верблюжатнік — у родным, давальным, творным і месным склоне

дзе паставіць націск у слове вербніца + часціна мовы

выпадковае

спецпошук

правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0


› верблюджа́тнік (13)

(13) верблюджа́тнік ‹

› верблюджа́ціна (13)

(9) бамжа́тнік ‹

› верблюдзянё́ (11)

(9) маржа́тнік ‹

› ве́рбніца (8)

(10) самака́тнік ‹

› Ве́рбніца (8)

(8) нака́тнік ‹

› ве́рбны (6)

(9) муска́тнік ‹


Мемчыкі

трохмоўны цэннік

Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.

гісторыя сабак