ў
і
вятро́ўнікавыя — назоўнік вятры́ла — назоўнік
канцэпт

вятруга

гэта

назоўнік
мужчынскі род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
1-е скланенне

праскланяць слова вятруга
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон адзіночны лік
множны лік
Назоўны
хто? што?		 вятру́га

мн.  вятру́гі
Родны
каго? чаго?		 вятру́гі

мн.  вятру́г
Давальны
каму? чаму?		 вятру́гу

мн.  вятру́гам
Вінавальны
каго? што?		 вятру́гу

мн.  вятру́гі
Творны
кім? чым?		 вятру́гам

мн.  вятру́гамі
Месны
у кім? у чым?		 вятру́гу

мн.  вятру́гах
Клічная форма —

мн.  —

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

як бліны пячы — вельмі хутка і ў вялікай колькасці (рабіць, выпускаць што-н.)


«Калісьці ангельскую выкладаў, зараз чыпсы».


viatruha — беларуская лацінка

Слова вятруга (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

назоўнік вятруга — у родным, давальным, творным і месным склоне

дзе паставіць націск у слове вятрыла + часціна мовы

выпадковае

спецпошук

правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0


› вятро́ўнік (9)

(7) хітру́га ‹

› вятро́ўнікавы (12)

(7) хітру́га ‹

› вятро́ўнікавыя (13)

(6) струга ‹

› вятры́ла (7)

(7) сяўру́га ‹

› вятры́нка (8)

(7) звяру́га ‹

› вятры́ска (8)

(7) дзяру́га ‹


Мемчыкі

трохмоўны цэннік

Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.

яркая і свежая