ў
і
гурто́ўнасць — назоўнік гу́рцік — назоўнік
канцэпт

гуру

гэта

назоўнік
мужчынскі род
агульны, адушаўлёны, асабовы
не скарачэнне
нескланяльны

праскланяць слова гуру
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон адзіночны лік
множны лік
Назоўны
хто? што?
гуру́

мн.  гуру́
Родны
каго? чаго?
гуру́

мн.  гуру́
Давальны
каму? чаму?
гуру́

мн.  гуру́
Вінавальны
каго? што?
гуру́

мн.  гуру́
Творны
кім? чым?
гуру́

мн.  гуру́
Месны
у кім? у чым?
гуру́

мн.  гуру́
Клічная форма

мн. 

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

Часам шэпчуць — далёка чуюць, а крычаць — не чуюць.


— Што мы кажам Богу арфаграфіі?
— Ні сігоння.


huru — беларуская лацінка

Слова гуру (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

назоўнік гуру — у родным, давальным, творным і месным склоне

дзе паставіць націск у слове гурцік + часціна мовы

выпадковае

спецпошук

правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0


гурто́ўка (8)

(4) тпру́

гурто́ўна (8)

(4) птру́

гурто́ўнасць (11)

(5) Нау́ру

гу́рцік (6)

(7) кенгуру́

гурці́льны (9)

(5) зду́ру

гурці́льшчык (11)

(6) звіхру́


Мемчыкі

трохмоўны цэннік

Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.

медаль