ў
і
цурча́нне — назоўнік цурчэ́ць — дзеяслоў
канцэпт

цурчаць

гэта

дзеяслоў
незакончанае трыванне
непераходны
незваротны
2-е спражэнне

праспрагаць дзеяслоў цурчаць
утварыць дзеепрыслоўе
як правільна пісаць і куды ставіць націск

словаформы
Пачатковая форма
цурча́ць
Цяперашні час
1-я асоба:
я што раблю?
мы што робім?
2-я асоба:
ты што робіш?
вы што робіце?
3-я асоба:
ён-яна-яно што робіць?
яны што робяць?
я  цурчу́
мы  цурчы́м

ты  цурчы́ш
вы  цурчыце́

ён, яна, яно  цурчы́ць
яны  цурча́ць
Прошлы час
што рабіла?
што рабіў?
што рабілі?
ж.  цурча́ла
м.  цурча́ў
н.  цурча́ла

мн.  цурча́лі
Загадны лад
2-я асоба:
ты што рабі?
вы што рабіце?
ты  цурчы́
вы  цурчы́це
Дзеепрыслоўе
цяперашні час:
што робячы?
цурчачы́, цурчучы́

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

Горкая праца, ды хлеб ад яе салодкі.


Не проста так у слове сябар ёсць БАР.


curčać — беларуская лацінка

Слова цурчаць (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

дзе паставіць націск у слове цурчэць + часціна мовы

выпадковае

спецпошук

правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0


цуру́балка (9)

(7) мурча́ць

цуру́балле (9)

(7) турча́ць

цурча́нне (8)

(9) затурча́ць

цурчэ́ць (7)

(9) зацурча́ць

цуры́ць (6)

(9) пацурча́ць

цусі́мскі (8)

(8) цвырча́ць


Мемчыкі

трохмоўны цэннік

Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.

не патрэбны твае грошы