цвырчаць

гэта

— утвараць рэзкія адрывістыя гукі (пра цвыркуноў, конікаў і некаторых птушак); ліцца струменьчыкамі

дзеяслоў
незакончанае трыванне
непераходны
незваротны
2-е спражэнне

праспрагаць дзеяслоў цвырчаць
утварыць дзеепрыслоўе
як правільна пісаць і куды ставіць націск

	словаформы
Пачатковая форма	цвырча́ць
Цяперашні час 1-я асоба: я што раблю? мы што робім? 2-я асоба: ты што робіш? вы што робіце? 3-я асоба: ён-яна-яно што робіць? яны што робяць?	я цвырчу́ мы цвырчы́м ты цвырчы́ш вы цвырчыце́ ён, яна, яно цвырчы́ць яны цвырча́ць
Прошлы час што рабіла? што рабіў? што рабілі?	ж. цвырча́ла м. цвырча́ў н. цвырча́ла мн. цвырча́лі
Загадны лад 2-я асоба: ты што рабі? вы што рабіце?	ты цвырчы́ вы цвырчы́це
Дзеепрыслоўе цяперашні час: што робячы?	цвырчучы́

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

Вырас пад неба, а дурань як трэба.
Рост чалавечы, а розум авечы.

— Знаёмец хоча прыехаць, адпачыць, па гарах пакатацца. Гэта лепш калі рабіць? Летам? Зімой?
— Глядзі. Калі ён хоча зімой, то зімой. Калі летам, то летам.

cvyrčać — беларуская лацінка

Слова цвырчаць (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках: