ў
і
двузу́бнік — назоўнік двуісто́тнасць — назоўнік
канцэпт

двуіснасць

гэта

назоўнік
жаночы род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
скарачэнне
3-е скланенне

праскланяць слова двуіснасць
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон адзіночны лік
множны лік
Назоўны
хто? што?
двуі́снасць

мн.  двуі́снасці
Родны
каго? чаго?
двуі́снасці

мн.  двуі́снасцяў, двуі́снасцей
Давальны
каму? чаму?
двуі́снасці

мн.  двуі́снасцям
Вінавальны
каго? што?
двуі́снасць

мн.  двуі́снасці
Творны
кім? чым?
двуі́снасцю

мн.  двуі́снасцямі
Месны
у кім? у чым?
двуі́снасці

мн.  двуі́снасцях
Клічная форма

мн. 

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

Хочаш ісці хутка — ідзі адзін. Хочаш ісці далёка — ідзіце разам.
If you want to go fast, go alone. If you want to go far, go together.

афрыканская прыказка

— Дарагая, хачу прызнацца: я табе здрадзіў.
— Я табе таксама.
— 1 красавіка!
— А я 15 лютага.


dvuisnasć — беларуская лацінка

Слова двуіснасць (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

назоўнік двуіснасць — у родным, давальным, творным і месным склоне

дзе паставіць націск у слове двуістотнасць + часціна мовы

выпадковае

спецпошук

правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0


двуду́шнічаць (12)

(12) жывапі́снасць

двуду́шны (8)

(13) іканапі́снасць

двузу́бнік (9)

(12) летапі́снасць

двуісто́тнасць (13)

(12) непахі́снасць

двукаляі́нны (11)

(12) усюдыі́снасць

двуканальны (11)

(10) дзе́йснасць


Мемчыкі

трохмоўны цэннік

Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.

Аўстралія абаронена